Dżazga

-
Jesteś drzazgą w moim umyśle,
Błędem przetwarzania.
Niestrudzenie powracam z krainy snów,
Krwawiąc bez śladów.
W mglistą północ drogą rozedrganą,
Co rozświetla szmaragdowy blask,
Zgniła zieleń, co podąża za mną w krok.
I napełnia szmerem
I straszy wokół
Ta ruina, co uśpiona drzemie.
Cień mój, co destylując się kroplami
Prześlizguje się pomiędzy drobiazgami,
Co świat w widzialnym kąpią złocie.
Żegnając poranki i słońca
Mary, co lekko stąpają na granicach świadomości
We śnie będziesz mi naznaczony
Wieczorna gwiazdo, co rozkołyszesz niebo nocą
Wiedz,
W dwóch światach ‘wszystko dobrze’.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Zwyczajny dzień

-
Nade mną krzywe niebo. Zamiast wschodu słońca łuna jak po wystrzale, chmury pełne rozlewu. Próbowałam spisać wszystko zanim pytania zgasły w ciemności. Moja determinacja i twoje niezdecydowanie razem pokazały ścieżkę. Myślę o kolorze twoich oczu i myślę , że to głupie, bo ich tęczówki miały odcień popiołów. Wypalonych cieni. I wybacz mi, następnym razem upewnię się, że świat pozbawiony jest ognia. Czy jeśli przerażę cię sprawię byś stał się bardziej żywy? Weź krew z moich żył, Ponieważ potrzebujesz jej bardziej, (czy to cię przeraża?). Weź oddech z moich płuc, Ponieważ potrzebujesz go bardziej, (czy to cię przeraża?). Czy to czyni cię bardziej żywym? Czy zwyczajną porażką? I och, to jedyna droga. Jedyna droga. Bo choć wierzę w powroty Na ostrzach niepewności rozciągam swoje pragnienia I chciałabym bardzo wierzyć, że nieskończoność te stworzono Bym mogła pochować w niej czas. Czy jeśli przerażę cię sprawię byś stał się bardziej żywy? Weź krew z moich żył, Ponieważ po
Czytaj więcej

Od nowa

-
Jestem zmęczona Najdroższy, Tak bardzo zmęczona. Niesiona pragnieniem by trzymać się w spójnym obrazie, Rozmywam się już przy pierwszych detalach. Jak plama niewyraźna Wykwitami pojawiam się w twoim świecie. Z chęcią oddałabym ci moje myśli, Jednak utkwiły w zadymionej przestrzeni. Słowa me zniszczone i wyświechtane. Jedyne, co do zaoferowania mam To moje marzenia i słabości. Zmęczone spojrzenie, Wielu spraw zamkniętych szczelnie za ścianą powiek. Uśmiech mój, Kiedy twarz byle jaki wygląd ma. I chyba sama nie wiem już, Czy nie składam się jedynie ze sprzeczności. Moje nerwy są już w strzępach, A poczucie winy ciężko osiadło na mych ramionach. Więc daje ci je, Moje słabości. Odblask każdego uczucia, Które we mnie jeszcze pozostało. Obraz własnej siły, Na przedsionku wrażliwości Z trudem budowany. Zakrwawioną dłoń, Byś w dal poprowadzić mnie mógł. Krok po kroku, Moje serce, W kawałkach, Abyśmy mogli zacząć od nowa.
Czytaj więcej

Sati

-
Czerń jest kolorem uśmiechu mojej miłości, Popiołu rozmytego w świetle dnia Rozcieńczonego w ekranach. Kiedy żal pokrywa moje dłonie Zmiana wciąż oczekuje na horyzoncie, Zdradzając nas. Czekam na ciebie w tym zimnym, białym śniegu Ja, Gospodarz strzaskanych ust, Połamanych nóg. Ja, która każdej nocy buduję stos. Jeszcze dziś nie skończyło się, A ja już chcę, Oddychać żarem po tobie, Moje sati. Pozwól mi nie mówić nic, I tylko patrzeć jak tracisz oddech. Czuję jak rozpadamy się, Wraz z setkami moich twarzy.
Czytaj więcej